Kalendarz makro 2014

Kalendarz makro 2014

W tym roku udało mi się wydrukować kalendarz makro 2014, przedstawiający fotografowane przeze mnie owady i drobne kręgowce w ciągu ostatniego 1,5 roku.

1. Gnojka wytrwała – to nie pszczoła, a owad z rodziny bzygowatych. Dorosłe osobniki żywią się pyłkiem i nektarem, a larwy… może tą kwestię lepiej pominąć 😉
Zdjęcie wykonane w Wieliczce
Więcej tutaj
02.styczen

2. Żaba trawna to jedna z trzech żab brunatnych występujących w Polsce. Żyje na lądzie, środowisko wodne potrzebne jest jej tylko do złożenia skrzeku. Żaby te wiosną, aby odbyć gody, często przemierzają spore odległości w poszukiwaniu zbiornika wodnego. Zdjęcie wykonane w czasie wiosennych godów, w niewielkim cieku wodnym w Wieliczce
Więcej tutaj
04.marzec

3. Żuk gnojowy – no i znowu trafił się czyściciel lasu 😉
Zdjęcie wykonane w Niepołomicach
IMG_4499_filtered

4. Przepoczwarzenie niezupełne szklarki zielonej. Niesamowity spektakl, który w naszej strefie klimatycznej można obserwować na przełomie kwietnia i maja. Dla mnie więc, weekend majowy jest już zaplanowany 😉
Zdjęcie wykonane w Sanoku.
Więcej o mojej majowej obserwacji tutaj
06.maj

5. Kopulująca para modraszków ikarów. Modraszek ikar to jeden z najpospolitszych modraszków występujących w naszym kraju. Jest niewielkim motylem, osiągając rozpiętość skrzydeł do 35 mm. Postacie dorosłe ikarów nie żyją długo, ale w ciągu roku mogą wystąpić nawet trzy pokolenia tych motyli. Zimowe mrozy przeżywają tylko postacie larwalne, aby z końcem maja pojawić się znowu.
Zdjęcie wykonane w Wieliczce.
A modraszki w chwili uniesienia podglądałam nie raz 😉 Więcej tutaj
07.czerwiec

6. Pszczoła miodna – niesamowicie wyspecjalizowany owad, umiejący komunikować się ze sobą za pomocą tańca i przekazywać informację o kierunku, odległości i obfitości znalezionego pożywienia. Niesamowitości w świecie tych owadów znaleźć można by jeszcze wiele.
A pszczoły to nie tylko miód. Wg ONZ 71% głównych gatunków roślin uprawnych zapylanych jest właśnie przez pszczoły!
Zdjęcie wykonane w Wieliczce.
08.lipiec

7. Modraszek argiades – samica składająca jaja – samice składają jaja pojedynczo na kwiatach, pąkach lub liściach roślin pokarmowych. Gąsienice przepoczwarczają się zwykle na ziemi pod roślinami pokarmowymi.
Obserwowana samiczka składała po 3 jaja na jednym kwiecie koniczyny. Zdjęcie wykonane w Wieliczce.
Więcej o modraszku ikarze tutaj
Modraszek argiades

8. Ważka szablaka, najprawdopodobniej zwyczajnego. Ważki należą do najstarszych ewolucyjnie współcześnie żyjących owadów. Żyły już 325 mln lat temu i były największymi znanymi owadami. Ważki są doskonałymi lotnikami – potrafią wykonać tzw. zawis, dodatkowo umieją latać we wszystkich kierunkach osiągając przy tym wysoką prędkość. Doskonały wzrok i chwytne odnóża zaopatrzone w szczeciny czynią z nich doskonałych drapieżników.
Zdjęcie wykonane w Wieliczce, przedstawia ważkę wypatrującą obiadu 😉 (Ważki to owady terytorialne, nawet kiedy się je spłoszy, wracają na swoje “łowieckie miejscówki” aby wypatrywać dalej zdobyczy).
Więcej o ewolucyjnej doskonałości ważek tutaj
10.wrzesien

9. Czerwończyk nieparek, samica.
Zdjęcie wykonane w Wieliczce
Więcej o tym motylu tutaj
05.kwiecien

10. Trzmiel ziemny – żyje w kolonii, której liczebność wynosi do 100 osobników. Życie trzmieli przypomina nieco życie pszczół. W gnieździe znajduje się samica matka, której przez wiosnę i połowę lata pomagają robotnice. Pełnią w nim funkcje opiekuńcze i pomagają w rozbudowie gniazda. W sierpniu lęgną się samce, a na końcu samice. Tylko one przetrwają zimę, gotowe na wiosnę założyć własne rody…
Zdjęcie wykonane w Wielicze.
Więcej o trzmielu tutaj
11.pazdziernik

11. Jaszczurka zwinka, samiec.
Zdjęcie wykonane gdzieś w Bieszczadach. Gad wygrzewał się ranną porą na słońcu, na pniu zwalonego drzewa. Uciekł, kiedy wstałam po skończonej sesji 😉
12.listopad

12. Krzyżak ogrodowy z ofiarą. Młody, niewielkich rozmiarów pajączek, który zamieszkał w moich pomidorach na balkonie, pozwalając mi się fotografować na statywie i z użyciem pierścieni pośrednich 🙂 Równocześnie dostarczając mi wielu ciekawych informacji, w tym o obserwowanym przeze mnie procesie linienia. Więcej tutaj
IMG_2749_filtered

Modraszek ikar – trzecie pokolenie

Modraszek ikar – trzecie pokolenie

Kiedy po raz pierwszy szukałam informacji o modraszku ikarze (Polyommatus icarus), wyczytałam, że występuje do końca sierpnia lub też (w innym opracowaniu) do połowy września. Chodziłam więc na swoje ulubione, łąkowe miejscówki od początku września, wypatrując motyli i zamartwiając się, że lada dzień przestaną latać.
Ucieszyłam się ogromnie, kiedy 11-tego września udało mi się zaobserwować kopulującą parę. Zastanawiałam się wtedy czy oby na pewno samicy uda się złożyć jaja i czy z tych złożonych tak późno jaj, w ogóle coś będzie.

11.09.2012 (Wieliczka) – kopulująca para modraszka ikara

Parę dni później zdziwiłam się i ucieszyłam zarazem po raz kolejny. Ikarów nie powinno już w ogóle być, a co dopiero kopulujące pary!

17.09.2012 (Wieliczka) – kopulująca para modraszka ikara

Nie muszę chyba pisać, jak mocno byłam zaskoczona, kiedy kopulujące modraszki zobaczyłam po raz kolejny, pod koniec września.

26.09.2012 (Wieliczka) – kopulująca para modraszka ikara

Wszystkie wyżej przedstawione zdjęcia zrobione są (mniej więcej) w tym samym miejscu. Można jednak dostrzec sporą różnicę w wielkości motyli. Na każdym zdjęciu samica jest po lewej stronie, ale ta ze środkowego zdjęcia zdecydowanie mniejsza, od tej z pierwszego.

W Polsce przyjmuje się, że modraszek ikar ma dwa pokolenia. Znaleźć można informację, że gatunek ten w Środkowej Europie może mieć pokoleń trzy. Czy Wieliczka (k.Krakowa) to już Środkowa Europa? Z całą pewnością, modraszków u mnie wciąż lata dużo, a i na kopulację mają ochotę. A czy i październik okaże się dla nich łaskawy? Na pewno będę się temu bacznie przyglądać 🙂

Modraszek ikar

Napisane dnia 29 sierpnia 2012 przez

Odnośnik bezpośredni do Modraszek ikar

2 komentarze
Modraszek ikar

Modraszek ikar (Polyommatus icarus) to jeden z najpospolitszych modraszków. W moich okolicach, południowej Polski, występuje więcej modraszków tego gatunku niż jakichkolwiek innych motyli (nawet słynne bielinki nie występują tak licznie).
Modraszek ikar, to malutki motyl (rozpiętość skrzydeł: 25-32 mm), ale dzięki temu i bardzo urokliwy.
Występują dwa pokolenia imago w roku: pierwsze od końca maja do końca czerwca, drugie od połowy lipca do połowy września. W środkowej Europie gatunek ten może dawać nawet 3 pokolenia rocznie.

W swoich okolicach południowej Polski (Kraków), obserwowałam jeszcze pod koniec września kopulujące pary, które były najprawdopodobniej trzecim pokoleniem tego motyla. Więcej informacji tutaj

Modraszek ikar charakteryzuje się wyraźnym dymorfizmem płciowym.

Samce mają górną powierzchnię skrzydeł intensywnie błękitną o fioletowym odcieniu, z ciemnym brzegiem i jasnymi strzępinami:

.

Samice są brunatne ze zmienną domieszką błękitu; wzdłuż brzegów widoczne czerwonożółte plamki.

U obu płci na spodzie skrzydeł widoczne są plamki wzdłuż brzegów oraz w centralnej części skrzydła. U samców w nasadowej części spodnich skrzydeł często występuje nalot zielononiebieskich, metalicznie połyskujących łusek.

U samicy niebieski nalot, w nasadowej części spodnich skrzydeł, jest dużo mniej widoczny

 
Modraszek ikar lata do połowy września, ale jeszcze w tym miesiącu można zaobserwować kopulujące pary (możliwe, że jest to trzecie pokolenie tych motyli).

Samice składają jaja pojedynczo na kwiatach, pąkach lub liściach roślin pokarmowych. Gąsienice przepoczwarczają się zwykle na ziemi pod roślinami pokarmowymi.

Modraszek ikar żywi się komonicą pospolitą, komonicą błotną, koniczyną i wyką. Motyle noce spędzają na kwiatach i trawach siedząc głową w dół.